əbləh

sif. <ər.>

1. Axmaq, səfeh, gic, sarsaq, başıboş. Əbləh köpək qaysavadan pay umar. (Məsəl). // İs. mənasında. Nola bir evdə qoyaydız qaravaş; Verməyəydiz məni bu əbləhə, kaş! M. Ə. S..

2. Söyüş kimi işlədilir. <Xanım:> Əbləhin qızı, əbləh, . . gör kimə oxşayır? Qant.. <Zaman:> Əbləhin qızı, elə bu saat itilərsən gözümün qabağından. Ə. H.. Əbləhin biri Kərbəlayı Qubad; İstəyir gələ xanıma kələk. Ü. H..